Objawienie Pańskie, Epifania zwyczajowo określane jako Trzech Króli – święto mające uczcić objawienie się Boga człowiekowi (teofania) czyli obecności Boga w historii człowieka, a także sprawienie rozumowego poznania Boga. Symbolami święta jest historia opisana w Ewangelii Mateusza, według której Mędrcy ze Wschodu przybyli do Betlejem, aby oddać pokłon Jezusowi.
Zwyczaj święcenia tego dnia złota i kadzidła wykształcił się na przełomie wieków XV i XVI wieku. Poświęcano kadzidłem, którym była żywica z jałowca, okadzano domy i obejście, co miało znaczenie symbolicznego zabezpieczenia go przed chorobami i nieszczęściami. W tym samym celu poświęconym złotem dotykano całej szyi. Natomiast mirra w starożytnych czasach jako drogi specyfik była wykorzystywana przy balsamowaniu ciał oraz podawana z winem niczym afrodyzjak dla skazanych i/lub torturowanych.
Upowszechnił się także zwyczaj święcenia kredy, którą zwyczajowo w święto Trzech Króli na drzwiach wejściowych w wielu domach katolickich pisano litery: C+M+B lub K+M+B oraz datę bieżącego roku. Litery te są skrótem od łacińskiego życzenia Christus Mansionem Benedicat (Niech Chrystus błogosławi temu domowi) lub imion mędrców Trzech Króli (Kacper+Melchior +Baltazar)